நுண் நோக்கலும் பூதாகர பார்வையும்

*******************************************************************************************

வாழ்கையில் உள்ளது பல நிகழ்வுகள்

அதற்குப் போதுமான முக்கியத்துவம் கொடுங்கள்

இதை நிர்ணயிக்க வேண்டும் இரு கண்ணோட்டங்கள்

அதை என்னால் முடிந்தவரையில் விளக்குகிறேன் கேளுங்கள்

நுண் நோக்கல் ஒன்று

பூதாகர பார்வை மற்றொன்று

முதலில் இவ்விரண்டையும் புரிதல் நன்று

பின்னர் மகிமை அறிவாய் வாழ்க்கையில் வென்று

*******************************************************************************************

சிறிய பொருள் தொலைந்தால், கூச்சல் போடுவது

மதிப்பெண் குறைந்தால், வருந்தி அழுவது

சிறு ஏமாற்றம் அடைந்தால், மனம் குமுறுவது

வீம்புக்கு பேசியதால், நம்மளை வருத்திப்பது

என மிகைபடுத்தல் நெடுங்காலத்திற்கு பயன்படாது

எனவே பூதக் கண்ணாடியால் பார்க்காமல்

இதை எப்படி தவிர்ப்பது, அடுத்து என்ன செய்வது

என்று துல்லியமாய் நோக்குங்கள்

*******************************************************************************************

இவர்களை நாளை பார்த்துப் பேசலாம்

அந்த இடத்திற்கு பின்னர் போகலாம்

இதை பற்றி பின்பு யோசிக்கலாம்

அதை பிறகு கற்றுக்கொள்ளலாம்

இவை சிறிய சம்பவமாய் தென்பட்டாலும்

பிற்காலத்தில் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தலாம்

விளைவு புரிந்து நுணுக்கங்களை பெருக்கிப் பார்த்தால்

காலம் தாழ்த்தி  வருந்தாமல் வேண்டியபலன் அடையலாம்

*******************************************************************************************

Dear Letter..!

My Tamil Blog “கடிதம்” modified in English

Dear Letter,

“Chitraaaaaaaaa…” I heard my mom calling out to me. “Coming….” I replied and started walking towards the master bedroom. As I was approaching her I noticed some papers in her hands. “This was the first letter your dad wrote to me” “These were the letters your grandpa wrote to me after I got married and went to Delhi” when she uttered these words in a delighted voice, I noticed an excitement in her eyes and a glow in her face. Stupefied by her reaction I took those from her. As I started reading them I experienced a very different feeling which I have never felt before. The more I progressed in the letter the feeling grew stronger and sweeter. This not only made me understand the reason behind the spontaneous reactions my mom exhibited but also about you (letter).

There is life in you which not only your possessors understand but also their close associates. Whether this exists in todays “emails” and “sms” is the big question mark. Our generation (I am no exception) is so used to superficially writing hw r u, swthrt, lol, gn tc, k, s, y, luv u, wassup and stuff like emoticons for everything including sending a smiley “ :-) ”, hmmm, mmm, or just “…” when u actually don’t have anything to say or reply. This kind of interactions not only lack depth while communicating but also gets backed by artificiality many times.

There are various dimensions to the recipient’s understanding of the multiple flavours of emotions the sender expresses. You showcase mother’s care, love, dad’s concerns, friendship, siblings’ affection, even sad happening, bitter incidents and also happy news and casual greetings. All these gets effectively transmitted through you but in this fast, tech savvy world real feelings and emotions seem to lose its value. When I read you, I feel bonded as I see the handwriting of loved ones which can never ever be sensed even if numerous fonts in various sizes and patterns are used.

The person who writes takes effort, channelizes his thoughts, structures the words to reflect his ideas thereby giving it a shape and flow which when bestowed with feelings and penned down it gets life. However an effortless typing becomes valueless which may just convey to a person but cannot percolate into a person.

The joy of waiting for you, the pain of longing for you, impatience between the moment you are received and the time we begin to read, anxiety while reading, the connect established with the sender all are priceless. Most importantly later in life when you are reopened, the memories revived, the moments recollected and the emotions reborn are unexplainable in words.

Signing off with a heavy heart for being deprived of you all these years

and reconciling by at least understanding and propagating your greatness.

Chitra S

Diwali Vacation

Naanga ullavaraikum varanuma..? neeye poipiono..? (should we come inside..? u will go right..? )

Kandipaa.. na kozhandhai illa.. (definitely.. I am nt a kid)

I wil manage.. don’t worry.. bubyee.. I replied boldly with a smile.

Anyway at 4am doesn’t make sense for them to come in wen I am gonna disappear in after few mins. After the formalities I was all set for the journey.

I remembered the day I knocked the door after a tedious 30hrs RAC travel. Only in “REEL” life u get a hero or “THE GUY” on the other side of your berth. In “REAL” life I think everybody has diametrically opposite experiences. 

What a wonder my tiredness vanished the moment I saw my mom n dad and laid on my bed. Three days just at home with family nothing else but home. Thoughts of Carrom, Running track, friends and college life did come to my mind but just for two days. Life w/o tv, w/o movies, w/o even internet (sparing 2 minutes mail check) which is normally unimaginable and dis routine didn’t suck. It was rather joyous. The most flexible thing on earth is the human system it changes roles easily.

Then struck on the fourth day morning what I call the bro lightning. An additional love quotient. Diwali celebs, relatives place, shops etc took time out but together with family. Another four days away from world of electronics but not devoid of vibration. Coz thoughts feelings n emotions also cause vibrations.

I continued in a state of inertia enjoying the moments as if it was eternal only to be woken up by the lines said by my bro “yei ezhundhuru na kalambaporen” (Wake up I am gonna leave now) early morning. It was as if a line was separated out from a poetry - neither the poem is complete without the line nor the line has its own identity without being part of the poem. That is FAMILY for all.

Next whole week back to all electronics gadget. My mom wished a wireless world for the first time seeing me with minimum 5 wires connected in my lappy all the time.. Tv, shopping, meeting with friends, guests at home, games, chit chats, internet, cooking, small arguments, and did all that I felt like. But all these had one thing in common A Mind Voice “jus “X” more days…… X-1…… X-2……”

It was Sunday afternoon the tot set in. In 12 hrs would enter the routine comprising of assignments, projects, placements and what not. Need to assume different lifestyle.. need to transit to a world where der is lot of heat no warmth.. lots of people not a shoulder to rest.. loads of hotels but no mom’s kitchen.. so many benches not a dad’s lap.. full of energy but devoid of true emotions..  once again all by yourself. The only thing that comes with you always is yourself better enjoy your own company..!

DEAR PASSENGERS..! Keep your seat belts fastened as the flight is about to land in Mumbai. Thank you.

For once the announcement by the crew was helpful else I would have become too philosophical. 

Indirectly even the blog readers are benefitted ;-)

Life for Two weeks..! Recollected in Two hours..! Leading to Two lines..!

“ Life is a stage and all of us play multiple roles

Whatsoever the character is ENJOY it..! LIVE it..! ”

கடிதம்

அன்புள்ள கடிதம்,

"சித்ரா......." என்று அம்மா உரத்த குரலில் அழைத்தாள். "இதோ வருகிறேன்" என்று சொல்லி கொண்டே அருகில் சென்றேன்.  அவள் கைகளில் சில காகிதங்கள் தென்பட்டன. "இது உங்க அப்பா எனக்கு முதல் முதலில் எழுதிய கடிதம்" "இதெல்லாம் உன் தாத்தா எனக்கு கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் எழுதினது" என்று சொல்லிய பொழுது குரலில் ஒரு உற்சாகம் முகத்தில் ஒரு பொலிவு கண்களில் ஒரு வித ஆனந்தத்துடன் காட்சி அளித்தாள். அக் கடிதத்தை கையில் வாங்கிகொண்டு படிக்கத் துவங்கிய பொழுது ஒரு புது வித அனுபவம் ஏற்பட்டது. அப்பொழுது தான் புரிந்தது அம்மாவின் புலன்களில் தென்பட்ட மாற்றத்தின் அர்த்தம்.

ஒவ்வொரு கடிதத்திற்கும் ஒரு வித உயிர் இருக்கிறது அதன் உரிமையாளர் மட்டும் அல்லாமல் அவரை சார்ந்தவர்களாலும் அதை உணர முடிகிறது. இந்த உணர்வுகள் இக்காலத்தில் இருக்கும் emailகளுக்கோ smsகளுக்கோ (h r u, swthrt, lol, gn tc, k, s, y, ilu) இருகிறதா என்பது பெரிய கேள்வி குறிதான்.?

ஒரு கடிதத்திருக்கு இருக்கும் உணர்வுகள் பல வர்ணங்கள் உடையது. ஒரு தாயின் அன்பு, காதல், சகோதர பாசம், நட்பு, கசப்பான அனுபவங்கள், துயர் சம்பவங்கள், இன்ப நிகழ்வுகள் என்று அடிக்கிக் கொண்டே போகலாம். இது மட்டும் அல்லாமல், எத்தனை போன்ட்ஸ் (fonts) இருந்தாலும், நம்மோடு நெருங்கியவர்களுடைய கை எழுத்தில் சமாச்சாரம் படிக்கும் சுவைக்கு ஈடாகது.

கடிதம் எழுதுபவர் சிந்தனையை ஒருமைப் படுத்தி எண்ணங்களின் பிரதிபலிப்பாய் வார்த்தைகளுக்கு உருவமளித்து எழுதுவதால் அதற்க்கு ஒரு உயிர் உருவாகிறது. கடிதம் எப்பொழுது வருமோ என்று காத்திருத்தல், கையில் கிடைத்தவுடன் பிரிப்பதற்குள் ஏற்படும் தவிப்பு, அதை படிக்கும் பொழுது ஏற்படும் துடிதுடிப்பு, எழுதியவரின் மனநிலை புரிதல், பிற்காலத்தில் திருப்பிப் படிக்கும் பொழுது ஏற்படும் உற்சாகம், அந்த நினைவுகள் உயிர்தெழுவதின் மகிமை இவை அனைத்தும் வெறும் வார்த்தைகளால் புரிபடுவதல்ல.

இப்படிக்கு,
உன் உன்னதம் புரிந்த
ஆனால் அதை உணரமுடியாத ஏக்கத்துடன்
சித்ரா.எஸ்